Avatar: Frontiers of Pandora incelemesi

Avatar: Frontiers of Pandora nihayet burada ve serinin hayranları sonunda Pandora'yı canlı ve etkileşimli bir ortamda keşfedebilecek. Ancak Ubisoft'un en yeni oyunu sadık bir uyarlama olarak mı bir araya geliyor yoksa yayıncının kinayelerine mi bağlı?

Alien: Isolation özel bir oyundur. Herkes tarafından sevilmemesine ve piyasaya sürüldüğünde bazı sert eleştirilere maruz kalmasına rağmen, zamana direnen nadir kült klasik oyunlardan biridir. Creative Assembly'nin oyununu sevenler buna bayılıyor .

Bu oyunun çalışmasını sağlayan ve bu kadar uzun bir kuyruğa sahip olmasına izin veren şey, kelime oyunu değil, her gün rastlanan bir olay değil. Bu, kaynak materyale saygısızlık edecek hiçbir şey yapmayan, mevcut bir IP'yi temel alan bir video oyunudur, bunun yerine dayandığı işi o kadar derinden anlıyor ki en nadir şeyleri yapıyor; seriye katkıda bulunuyor.

Ubisoft'un son oyunu Avatar: Frontiers of Pandora'nın incelemesinin başında bu konuyu neden gündeme getirdiğim açık olmalı . Alien: Isolation'ın hayatta kalma-korku tuzaklarına hiç benzemese de benzer şekillerde başarılı oluyor. Bu tamamen katkı sağlayan bir deneyim ve seriyle ilgili en iyi şeylerin güzel bir yeniden yaratımıdır. (Elbette, ilgili IP'ler arasında bariz bir James Cameron bağlantısı da var, ancak bu muhtemelen bir tesadüf.)

Mükemmel oyunların olduğu bir yılda, Avatar: Frontiers of Pandora gerçek sürprizlerden biri. Bunu, tüm zamanların en çok hasılat yapan filmi görünümüne bürünmüş başka bir Ubisoft oyunu olarak yazmak kolay olurdu, ama değil. Bu, geriye dönüp bakıldığında bu tür etkileşimli genişleme için olgunlaşmış olan bu seriye kusurlu ama tamamen sadık bir yaklaşım. Daha da çılgın olanı ise Massive Entertainment'ın daha çok Avatar ve daha az Ubisoft hissi veren bir oyun yapmış olması.

Artık Kansas'ta değilsin​

Direniş sizi Pandora'daki yolculuğunuza başlatır
Avatar: Frontiers of Pandora, bir Na'vi'nin yerine geçmenizi sağlıyor, böylece Jake Sully'nin kullandığı gibi itibarlı avatarlardan faydalanmıyorsunuz. İşler başladığında, tehlikeli bir durumdasın. Sizi iki tür arasında elçi yapmak için kendi kültürlerinden alınan ve insanlar tarafından eğitilen Na'vi çocuklarından oluşan bir okulun parçasısınız.

Ancak, bir RDA programının, son kârı için Pandora'yı parçalamak isteyen aşırı kötü sanayici şirketin bir parçası olduğunuz için, tam olarak iyi niyetli ellerde değilsiniz. İlk filmdeki olaylar nedeniyle RDA'nın Pandora'dan çekilmesi gerektiğinden işler aşırı hızlanıyor. Bu aceleci tahliye sırasında siz ve diğer çocuklar donarak donacaksınız.

Yıllar sonra uyanırsınız, RDA geri dönmüştür ve işgalcileri püskürtmek için yakın bölgedeki klanların yardımına ihtiyaç duyacağını hemen fark eden bir direniş gücü tarafından ele geçirilirsiniz. Daha sonra dünyaya itilirsiniz ve yolunuza gönderilirsiniz.

Bu çok uzak bir şey​

Kendi İkranınızı almak tam bir keyif.
Oyunun nasıl oynandığı açısından , Frontiers of Pandora'nın görselleştirilmesi için iyi bir başlangıç noktasıdır. Öyle ki duyurulduğu günden bu yana şaka amaçlı olarak Far Cry: Primal'in bir oyunu olan Far Cry: Pandora olarak anılıyor. Bunun nedenini anlamak da zor değil. Avatar: Frontiers of Pandora'da egzotik bir yerde birinci şahıs olarak yer alırsınız ve zaman zaman düşman kamplarını temizlersiniz. Ubisoft'un aynı zamanda, yukarıda bahsedilen özgürleştirebileceğiniz kamplar veya haritadaki sisi temizlemek için tırmanabileceğiniz radyo kuleleri gibi IP'sindeki özellikleri homojenleştirme konusunda kötü bir alışkanlığı da var.

Ancak Far Cry yalnızca bir başlangıç noktası, yani bir iskelet olarak kullanışlıdır. Bu oyunun hedefleri ve dünyaya sağladığı temel girdiler Far Cry'dan tamamen farklıdır. Hatta çoğu AAA oyununa, özellikle de FPS'ye zıt çalışır. Çoğu durumda şiddet, dünyayla etkileşim kurmanın ana yoludur. Genellikle anlık olarak kullanabileceğiniz tek bir aracınız vardır; bir silah.

Avatar: Frontiers of Pandora'nın farklı hedefleri var. Özellikle oyunun ilk yarısında zamanımın şaşırtıcı derecede az bir kısmının RDA ile savaşarak harcandığını fark ettim. Bunun yerine, dünyayı daha yararlı bir şekilde keşfetmeniz ve onunla etkileşime girmenizle çok daha fazla ilgileniyor. Hedeflerinizi iyileştirmek için etrafta koşmanıza, kaynak aramanıza ve arazide bulduklarınızı kullanmanıza güçlü bir vurgu var.

Bu konsepti yükselten, denemeye değer Keşif adında bir mod var. Bu, yalnızca gitmeniz gereken bir yol noktası vermek yerine, harita üzerinde ipuçları ve pusula yönleriyle sizi teşvik eder. Pandora'da geçirdiğim ilk zamanların çoğunu bu şekilde geçirdim ve burayı yeterince tavsiye edemem.



Filmlerde, özellikle arka yarıya doğru büyük savaşlar yaşanırken, ilk bölümlerin çoğu kendinizi Pandora'ya kaptırmaya adanmıştır. Bu daha çok bu dünyada yaşayan Na'vi'lerin doğasının, yaban hayatının ve kültürünün bir kutlaması.

Bu, Frontiers of Pandora'ya aktarılıyor, seriyi anladığını söylediğimde bunu kastediyorum. Bu ilk olarak bir video oyunu ve ikinci olarak Avatar değil; birinci olarak Avatar ve ikinci olarak bir video oyunu.

Bazıları bununla jelleşmeyebilir. Bu herkes için geçerli olmayacak. Bataklıktan ihtiyacınız olan belirli bir bal peteğinin izini sürerken 45 dakika boyunca bir ormanda kaybolma düşüncesi size pek hoş gelmiyorsa, daha önce daha fazla aksiyon almak isteyebilirsiniz. Ancak buna inanırsanız oyunun önceki bölümlerinde benzersiz, hatta eğlenceli bir şeyler olduğunu görürsünüz.

Kaşif Pandora​

Yaban hayatı görülmesi gereken bir şeydir
Pandora'nın dünyası ustalıkla hayata geçirilmedikçe, keşfetmeye yönelik bu odaklanma işe yaramaz. Ancak Massive Entertainment sadece ödevini yapmakla kalmadı, bunu başarmak için Avatar serisinin sorumlularıyla da yakın işbirliği içinde çalıştı.

Oyun, filmlerden farklı bir kıta olan Western Frontier'da geçiyor. Bu, filmlerin gidişatından büyük ölçüde etkilenmeyen kendi hikayesini keşfetmesine olanak tanıyor. Yine de hâlâ aynı dünya gibi hissettiriyor ve bu duyguyu çivilemek için aşırı miktarda çalışma yapıldığı açık.

Bu, Pandora'nın bir bütün olarak gerçekleştirildiği ilk sefer ve ayın büyük bir bölümünü kesintisiz bir alan olarak görmek, her hayran için bir keyif. Avatar'ın ortamı, seri boyunca karakterlerle ilgili herhangi bir olay kadar önemlidir. Frontiers of Pandora bunu başarıyor ve konumları o kadar yoğun ayrıntılarla bir araya getiriliyor ki, içinde kaybolmak gerçek bir keyif. Aynı zamanda olası biyomları, filmlerde yakalanan orman ve okyanus ortamlarının dışındaki şeylere de genişletiyor, ancak bu şekilde, Manzara çeşitliliği uğruna ayakkabı çekeceği yerine tamamen katkı maddesi.

Bu, her şeyin ne kadar güzel olduğuna dair hiçbir şey söylememek anlamına geliyor. Bazen İkran'ınızda uçarken karşınıza uçsuz bucaksız, keşfedilmemiş manzaralar, gizemli kaya oluşumları ve yüzen dağlar kalır. İşte bu anlarda Massive Entertainment'ın Pandora'nın farkına varmasını ne kadar iyi başardığını fark ediyorsunuz.

Eğer bir Cehennem varsa, biraz Ar-Ge için oraya gitmek isteyebilirsin​

RDA, savaşlara gittikçe daha büyük silahlar getirmeye devam ediyor.
Tipik Avatar tarzında, keşif ve çeşitli Na'vi klanlarına yardım etmek oyunun ilk bölümlerinin büyük çoğunluğunu oluştururken, RDA ile artan gerilimler sonunda yerini savaşa bırakıyor.

Mücadele büyük ölçüde iyi. Burada pek çok farklı yay olmak üzere çok çeşitli silahlar mevcut. Uzun, Ağır ve Kısa Yayların hepsi farklı işlevlere hizmet ederken, mızrak atıcılar ve klasik insan makineli tüfekler farklı çatışma tarzları sunar. Ancak açıkçası çok ağır, bu da bir süre sonra biraz aynı hissi uyandırabiliyor.

Oyunun zorluğu arttıkça, düşmanlar oldukça süngerimsi hale gelebilir, özellikle de güç kıyafetleri onlara zırh eklemeye başladığında. Bu genellikle oyuna ne kadar uzun süre girerseniz gizliliğe güvenmeniz gerektiği anlamına gelir.



Sorun şu ki, özellikle de geri çekilecek güvenli noktalarınız yoksa, kendinizi zor durumda bırakıp oldukça hızlı bir şekilde öldürülebilirsiniz. Neyse ki hareket, uzun savaş slaytları ve bunu kolaylaştıran çok cömert kaplama ile bağışlayıcıdır. Bununla birlikte, bir RDA üssüne sızmaya çalışmak, 10 dakika boyunca gizlice düşmanları öldürmek için harcamak, ancak fark edilmek, üç veya dört güç kıyafetini köşeye sıkıştırıp sizi öldürmek ve hepsine yeniden yaklaşmak zorunda kalmak nadir değildir.

Oyun boyunca aradığınız güçlü malzemelerle yemek pişirmek ve yemek yemek size yardımcı olabilir. Değerli bonuslar alabilirsiniz, özellikle de size daha fazla hasar verecek et şişlerinizle hazırlıklı bir şekilde bir dövüşe geldiyseniz - ancak bunlar yalnızca şu ana kadar yardımcı olur. Dövüşlerden hiçbir zaman aktif olarak hoşlanmadım, ancak oyunun sonuna doğru miktar arttıkça sınırlamaları hissetmeye başladım. Yine de, şükürler olsun ki, çalışma sürenizin çoğunda ana odak noktanız bu değil ve Avatar: Frontiers of Pandora, gücünün başka yerlerde yattığını biliyor.

Bunu başaran bir uyarlama​

Pandora içinde kaybolmaya değer.
Frontiers of Pandora'dan ve aslında bir bütün olarak seriden en iyi şekilde yararlanmak için, onun ciddiyetine inanmanız gerekir. Avatar doğası gereği piyasadaki en müstehcen serilerden biri olduğu için ona şüpheyle yaklaşmak kolaydır. Ama eğer kendini teslim edersen, o da geri verir.

Oldukça siyah beyaz; iyi adamlar açıkça iyi, kötü adamlar açıkça kötü ve dünyamızla ilgili temaları ve mesajları alt metin olarak düşünmek bile zor. Yerli kültürler ve insanların doğal dünyayı tahrip etmesiyle ilgili bariz bir alegori. Yanlış yorumlanacak çok fazla nüans yok. Bu tek boyutludur ve eğer bir şeyi geri almak istiyorsanız bu ruhu benimsemelisiniz. Bunların hepsi özellikle oyun için geçerlidir.

Pandora'yı tanıdıkça her şeyin hoş olduğu bir noktaya gelirsiniz. Ustalıkla gerçekleştirilmiş bir dünyanın, başkalarına yardım etmenin keşfi ve olumlu doğası ile bu dokuması, AAA atıcılarda sıklıkla bulamayacağınız eşsiz bir samimiyete sahiptir. Frontiers of Pandora'nın bir video oyunundan çok Avatar'a benzediğini söylediğimde bunu kastediyorum. Bir Far Cry klonu olarak başlamış olabilecek şey, seri tarafından onu ilginç kılacak kadar farklı hissettiren bir şeye çarpıtılmış gibi geliyor.

Bazı yıldız dizileri bunu vurgulamaktadır. Sonunda bir İkran çaylağına tırmanmakla görevlendirildiğinizde, nihayet uçan bineğinizi almak için yüzen dağlara tırmanmak buna bir örnektir. Sonunda bunu yaptığınızda, ilk uçuş görülmeye değer bir şeydir. Ayrıca ilk kez muhteşem bir manzara boyunca ulu ata biniyorsunuz; işte bu anlarda Frontiers of Pandora gerçekten keyifli hissettiriyor.

Bütün bunlar aynı zamanda genel hikayeyi de besliyor. Neyi kaybetme riskiyle karşı karşıya olduğunuzun derinden farkına varmanızı sağladığından, RDA'nın tecavüzünü hissetmeye başlıyorsunuz. Dünyanın kalitesi ve oyunun hedefleri nedeniyle hikayeye ve karakterlere kendinizi kaptırmak kolaydır. Bahisler arttıkça kavgalar da gerginleşti ve ekrana yaklaştığımı fark ettim. Atmosferin ve muhteşem müziğin üzerime gelmesi için sesi açtım. Ben de o anlardaydım. Bu her zaman oyunun özünde bir şeylerin çalıştığına dair harika bir işarettir. Titreşimler, dedikleri gibi, tertemiz.

Uğruna savaşmaya değer tek şey​

Oyun daha sonra daha zorlu temalarla başa çıkabilir
Bütün bunlar, oyunun inişe pek sadık kalmadığını söyledi. RDA'nın mantıksız bir noktaya kadar mantıksız derecede kötü olma çabaları, işleri altüst etme tehdidi oluşturabilir. Kötü adamı karşınızda gördüğünüzde kötü davranan iki boyutlu yapısı nedeniyle gizemini kaybeder. Ancak onları büyük kırmızı düğmelere basarken görmediğinizde çok daha tehditkar hale geliyorlar. Frontiers of Pandora'nın yumrukları yok ve olmak istediğinde oldukça ciddi olabiliyor.

Çoğunlukla, RDA'nın kötülüğü büyük ölçüde meçhuldür. Mecazi bıyığını döndüren büyük kötü adamı görmüyorsunuz. Bunun yerine, yalnızca onların duyarsız eylemlerinin sonucunu görüyorsunuz. Bunun sonuçlarıyla, Pandora'nın ve halkının uğradığı yıkımla baş başa kaldınız.

Oyunun son üçte birinde neşe ve keşif azalmaya başlıyor ve Frontiers of Pandora'nın ilgilenmek istediği temalar tamamen netleşiyor. İzlemek de her zaman rahat değildir. Nihayet açılış öncülünün travmasıyla boğuştuğunda, istilacı bir güç, kültürlerini yavaş yavaş silmek için onları yeniden öğretmek ve yeniden asimile etmek için bir halktan çocukları çalmaya geliyor, anlaşılır bir şekilde işler ağırlaşıyor. Oyunun arka yarısına doğru midesi zor olabilecek üzücü bir koşu var.

Bu da alt metin değil. Bu, açıkça oyunun anlatısının tematik kalbidir ve sizi bazı keskin olaylarla boğuşmaya zorlar. Bunun size nasıl yansıyacağını söylemek imkansız; bunu bir Avatar oyunu için biraz fazla ciddi bulabilir veya travmayı çok özgürce kullandığını düşünebilirsiniz, ancak bunu etkileyici bulmasaydım yalan söylemiş olurdum.

seni görüyorum​

Avatar: Frontiers of Pandora güzel bir oyundur.
Avatar: Frontiers of Pandora, tıpkı film serisi gibi muhtemelen oldukça bölücü olacak. Yoğun keşif odağı herkes için işe yaramayabilir ve serinin katıksız, alegorik doğası bazılarını uzaklaştırabilir.

İnkar edilemeyecek eksiklikler de var. Çatışma biraz sert olabilir ve son görevlerde oyunun enerjisi bittiği için sonu tam olarak belirlenemez. Ekran dışında gerçekleşen büyük savaşlar gibi bazı kısımlar da tehlikeye girmiş gibi görünüyor, bu nedenle oyunun yüzlerce yerine yalnızca birkaç NPC oluşturması gerekiyor. Ayrıca doğrudan ana menüye ve duraklatma menüsüne itilen kozmetikler için her zaman mevcut bir mikro işlem ekonomisi var.

Karar – 4/5​

Ancak tüm bunlar bir yana, Avatar: Frontiers of Pandora bu serinin olağanüstü bir şekilde hayata geçirilmesidir. James Cameron'ın filmlerine tamamen ayak uydurarak ruhu mükemmel bir his veriyor. Avatar'ı ve çekiciliğini anlıyor ve tipik FPS ve Ubisoft kinayeleri yerine buna göre yönlendirilmesine izin veriyor. Bazı üzücü temaları da üstlenirken, zirveleri de yükseliyor. Herkes için işe yaramayabilir ama her Avatar tutkunu için bir zevktir ve şimdiye kadar yapılmış bir film fikri mülkiyetine dayanan en iyi oyunlardan biridir.